κλέφτικος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κλέφτικος	η	κλέφτικη	το	κλέφτικο
γενική	του	κλέφτικου	της	κλέφτικης	του	κλέφτικου
αιτιατική	τον	κλέφτικο	την	κλέφτικη	το	κλέφτικο
κλητική		κλέφτικε		κλέφτικη		κλέφτικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κλέφτικοι	οι	κλέφτικες	τα	κλέφτικα
γενική	των	κλέφτικων	των	κλέφτικων	των	κλέφτικων
αιτιατική	τους	κλέφτικους	τις	κλέφτικες	τα	κλέφτικα
κλητική		κλέφτικοι		κλέφτικες		κλέφτικα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κλέφτικος < κλέφτ(ης) + -ικος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkle.fti.kos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κλέ‐φτι‐κος

Επίθετο

κλέφτικος, -η, -ο

1. που έχει σχέση με τους Κλέφτες, ανήκει ή αναφέρεται σ’ αυτούς
2. (χορός) ο τσάμικος
3. (ουσιαστικοποιημένο) → δείτε τη λέξη κλέφτικο

Συγγενικά

• κλέφτικα
• → δείτε τη λέξη κλέφτης

Μεταφράσεις

    κλέφτικος

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κλέφτικος < αρχαία ελληνική κλεπτικός

Επίθετο

κλέφτικος, -η, -ον

1. παράνομος
2. δόλιος

Πηγές

• κλέφτικος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].