κλαγγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κλαγγή	οι	κλαγγές
γενική	της	κλαγγής	των	κλαγγών
αιτιατική	την	κλαγγή	τις	κλαγγές
κλητική		κλαγγή		κλαγγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλαγγή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κλαγγή

Ουσιαστικό

κλαγγή θηλυκό

• δυνατός ήχος που δημιουργείται από την σύγκρουση μεταλλικών αντικειμένων, συνήθως όπλων (π.χ., σπαθιά)

  ※  Παντοῦ ἐχυνόταν πάταγος καὶ βρόμος, βλαστήμιες καὶ κατάρες καὶ θριαμβευτικὲς φωνὲς ἀνακατωμένες μὲ τὸν τριποδισμὸ τῶν ἀλόγων καὶ τὴν κλαγγὴ τῶν σπαθιῶν. (Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ὁ ζητιάνος, 1897)

Συνώνυμα

• αχός
• κρότος
• πάταγος

Παράγωγα

• κλαγγαίνω
• κλαγγάζω

Μεταφράσεις

    κλαγγή

αγγλικά : clank (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κλαγγή	αἱ	κλαγγαί
γενική	τῆς	κλαγγῆς	τῶν	κλαγγῶν
δοτική	τῇ	κλαγγῇ	ταῖς	κλαγγαῖς
αιτιατική	τὴν	κλαγγήν	τὰς	κλαγγᾱ́ς
κλητική ὦ!		κλαγγή		κλαγγαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλαγγᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		κλαγγαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλαγγή < κλάζω (ουρλιάζω) • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

κλαγγή θηλυκό

1. άναρθρη φωνή
2. θόρυβος ή βουή συγκεχυμένη
3. το σύριγμα που κάνει η χορδή του τόξου

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 49

   δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ' ἀργυρέοιο βιοῖο

   ἀχὸς ἐβγῆκε τρομερὸς ἀπ' τ' ἀσημένιο τόξο (Μετάφραση: Ἰάκωβος Πολυλᾶς)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κλαγγαίνω

Πηγές

• κλαγγή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλαγγή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.