κλαῦμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κλαῦμᾰ	τὰ	κλαύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	κλαύμᾰτος	τῶν	κλαυμᾰ́των
δοτική	τῷ	κλαύμᾰτῐ	τοῖς	κλαύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	κλαῦμᾰ	τὰ	κλαύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		κλαῦμᾰ		κλαύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλαύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		κλαυμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλαῦμα < κλαίω, κλαυ- + -μα

Ουσιαστικό

κλαῦμα ουδέτερο

1. κλάμα, οιμωγή, θρήνος, θλίψη
2. ταραχή, ατυχία, δυστυχία

Πηγές

• κλαῦμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλαῦμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.