κλιμακτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κλῑμακτηρ-
ονομαστική	ὁ	κλιμακτήρ	οἱ	κλιμακτῆρες
γενική	τοῦ	κλιμακτῆρος	τῶν	κλιμακτήρων
δοτική	τῷ	κλιμακτῆρῐ	τοῖς	κλιμακτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κλιμακτῆρᾰ	τοὺς	κλιμακτῆρᾰς
κλητική ὦ!		κλιμακτήρ		κλιμακτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλιμακτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		κλιμακτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλιμακτήρ < κλῖμαξ, κλιμακ- + -τήρ

Ουσιαστικό

κλιμακτήρ αρσενικό

1. το σκαλοπάτι (οριζόντια δοκός) μιας σκάλας
2. κλίμακα μεταξύ δύο πλατύσκαλων
3. (ελληνιστική σημασία, αστρολογία) κρίσιμο σημείο της ανθρώπινης ζωής (ανά επτά έτη)

Συγγενικά

• κλιμακτηρικός
• κλιμακτηρίζω
• κλῖμαξ

→ και δείτε τις λέξεις κλίμα και κλίνω

Πηγές

• κλιμακτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλιμακτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.