κολωνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κολωνός	οἱ	κολωνοί
γενική	τοῦ	κολωνοῦ	τῶν	κολωνῶν
δοτική	τῷ	κολωνῷ	τοῖς	κολωνοῖς
αιτιατική	τὸν	κολωνόν	τοὺς	κολωνούς
κλητική ὦ!		κολωνέ		κολωνοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κολωνώ
γεν-δοτ	τοῖν		κολωνοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κολωνός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kl̥Hnís (λόφος) < *kelH- (λόφος, ανεβαίνω). Συγγενή: λατινική collis ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Ουσιαστικό

κολωνός αρσενικό

1. (γεωγραφία)
   1. λόφος
   2. ύψωμα
   3. κορυφή
2. σωρός

Άλλες μορφές

• κολώνη

Συγγενικά

• Κολωνεύς
• Κολωνέται
• Κολωνῖται
• Κολωνός

Πηγές

• κολωνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κολωνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.