κοσμοπολίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοσμοπολίτης	οι	κοσμοπολίτες
γενική	του	κοσμοπολίτη	των	κοσμοπολιτών
αιτιατική	τον	κοσμοπολίτη	τους	κοσμοπολίτες
κλητική		κοσμοπολίτη		κοσμοπολίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοσμοπολίτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κοσμοπολίτης. Συγχρονικά αναλύεται σε κοσμο- + πολίτης

Προφορά

ΔΦΑ : /ko.zmo.poˈli.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐σμο‐πο‐λί‐της

Ουσιαστικό

κοσμοπολίτης αρσενικό (θηλυκό κοσμοπολίτισσα)

1. που έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες, ο πολυταξιδεμένος
2. (συνεκδοχικά) που έχει γνώση για όλες τις κουλτούρες του κόσμου και αισθάνεται άνετα σε κάθε είδους περιβάλλον
3. (παρωχημένο) πολίτης του κόσμου, διεθνιστής

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη κοσμόπολη

Μεταφράσεις

    κοσμοπολίτης

αγγλικά : cosmopolitan (en), cosmopolite (en) γαλλικά : cosmopolite (fr) γερμανικά : Kosmopolit (de) πολωνικά : kosmopolita (pl)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κοσμοπολίτης	οἱ	κοσμοπολῖται
γενική	τοῦ	κοσμοπολίτου	τῶν	κοσμοπολιτῶν
δοτική	τῷ	κοσμοπολίτῃ	τοῖς	κοσμοπολίταις
αιτιατική	τὸν	κοσμοπολίτην	τοὺς	κοσμοπολίτᾱς
κλητική ὦ!		κοσμοπολῖτᾰ		κοσμοπολῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοσμοπολίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κοσμοπολίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοσμοπολίτης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κοσμο- + πολίτης

Ουσιαστικό

κοσμοπολίτης [ ῑ ] αρσενικό (θηλυκό κοσμοπολῖτις)

• (ελληνιστική κοινή) πολίτης του κόσμου

Συγγενικές λέξεις

• κοσμόπολις (τίτλος ιεραρχίας)
• κοσμοπρεπής

Πηγές

• κοσμοπολίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.