κουρμπέτι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κουρμπέτι	τα	κουρμπέτια
γενική		—		—
αιτιατική	το	κουρμπέτι	τα	κουρμπέτια
κλητική		κουρμπέτι		κουρμπέτια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κουρμπέτι < (άμεσο δάνειο) τουρκική gurbet (ξενιτιά) < αραβική غُرْبَة (ḡurba, νοσταλγία πατρίδας)

Προφορά

ΔΦΑ : /kuɾˈbe.ti/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κουρ‐μπέ‐τι

Ουσιαστικό

κουρμπέτι ουδέτερο

• (λαϊκότροπο) ο εκτός της κατοικίας μας χώρος, ο επαγγελματικός χώρος, η πιάτσα· (κατ’ επέκταση) η επαγγελματική ζωή, με έμφαση κυρίως στις δυσκολίες της, στη βιοπάλη

  ↪ είναι πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, είναι μέσα στα πράγματα (είναι πολύ έμπειρος, είναι χρόνια στο χώρο)

  ※  όλοι οι κουτσαβάκηδες που ζούνε στο κουρμπέτι (τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη)

Εκφράσεις

• βγάζω στο κουρμπέτι κάποιον
• βγαίνω στο κουρμπέτι
• είμαι χρόνια στο κουρμπέτι

Δείτε επίσης

• τα πέριξ

Μεταφράσεις

    κουρμπέτι

→ δείτε τη λέξη πιάτσα

Πηγές

• κουρμπέτι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)