κυμάτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κῡμᾰτιο-
ονομαστική	τὸ	κυμάτιον	τὰ	κυμάτιᾰ
γενική	τοῦ	κυματίου	τῶν	κυματίων
δοτική	τῷ	κυματίῳ	τοῖς	κυματίοις
αιτιατική	τὸ	κυμάτιον	τὰ	κυμάτιᾰ
κλητική ὦ!		κυμάτιον		κυμάτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυματίω
γεν-δοτ	τοῖν		κυματίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυμάτιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κῦμα, κῡμᾰτ-  + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

κυμάτιον, -ου ουδέτερο

1. (υποκοριστικό) κυματάκι
2. (αρχιτεκτονική) κυμάτιο
3. αυλάκωση

Πηγές

• κυμάτιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.