κυνοῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κυνοῦχος	οἱ	κυνοῦχοι
γενική	τοῦ	κυνούχου	τῶν	κυνούχων
δοτική	τῷ	κυνούχῳ	τοῖς	κυνούχοις
αιτιατική	τὸν	κυνοῦχον	τοὺς	κυνούχους
κλητική ὦ!		κυνοῦχε		κυνοῦχοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυνούχω
γεν-δοτ	τοῖν		κυνούχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυνοῦχος < κύων + -οῦχος (< ἔχω)

Ουσιαστικό

κυνοῦχος, -ου αρσενικό, (και σε επιθετική λειτουργία)

1. (για χρήση σε κυνήγι) σάκος από δέρμα σκύλου

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κυνηγετικός, 2.9 @scaife.perseus

   ἔστω δὲ καὶ ἐν ὅτῳ ἔσονται αἱ ἄρκυς καὶ τὰ ἐνόδια καὶ τὰ δίκτυα κυνοῦχος μόσχειος, καὶ τὰ δρέπανα, ἵνα ᾖ τῆς ὕλης τέμνοντα φράττειν τὰ δεόμενα.

2. λουρί σκύλου, περιλαίμιο

   ≈ συνώνυμα: κυνάγχη, δέραιον, λαιμοπέδα, λαιμοπέδη

3. πορτοφόλι

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κύων και ἔχω

Πηγές

• κυνοῦχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυνοῦχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.