κυνόσουρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κυνόσουρᾰ	αἱ	κυνόσουραι
γενική	τῆς	κυνοσούρᾱς	τῶν	κυνοσουρῶν
δοτική	τῇ	κυνοσούρᾳ	ταῖς	κυνοσούραις
αιτιατική	τὴν	κυνόσουρᾰν	τὰς	κυνοσούρᾱς
κλητική ὦ!		κυνόσουρᾰ		κυνόσουραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυνοσούρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κυνοσούραιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυνόσουρα < κύων, γενική κυνός + οὐρά

Ουσιαστικό

κυνόσουρα θηλυκό

1. (ζωολογία) η ουρά του σκύλου
2. (αστρονομία) ονομασία για τον αστερισμό της Μικρής Άρκτου

   → και δείτε τη λέξη Κυνόσουρα

Πηγές

• κυνόσουρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυνόσουρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.