κωνικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κωνικότης	αἱ	κωνικότητες
γενική	τῆς	κωνικότητος	τῶν	κωνικοτήτων
δοτική	τῇ	κωνικότητι	ταῖς	κωνικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	κωνικότητα	τὰς	κωνικότητᾰς
κλητική ὦ!		κωνικότης		κωνικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κωνικότης (μαρτυρείται από το 1897) < (μεταφραστικό δάνειο) γαλλική conicité. Μορφολογικά αναλύεται σε κωνικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

κωνικότης, -ητος θηλυκό

• η κωνικότητα