κόφινος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κοφῐνο-
ονομαστική	ὁ	κόφινος	οἱ	κόφινοι
γενική	τοῦ	κοφίνου	τῶν	κοφίνων
δοτική	τῷ	κοφίνῳ	τοῖς	κοφίνοις
αιτιατική	τὸν	κόφινον	τοὺς	κοφίνους
κλητική ὦ!		κόφινε		κόφινοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοφίνω
γεν-δοτ	τοῖν		κοφίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κόφινος: (τεχνικός όρος) < πιθανό δάνειο. Συγγενή: λατινική cophinus (< γαλλική couffin, ' coffin)

Ουσιαστικό

κόφινος αρσενικό

• το κοφίνι, το καλάθι

Παράγωγα

• κοφινηδόν
• κοφίνιον (υποκοριστικό)
• κοφινοποιός
• κοφινόω, κοφινόομαι
• κοφινώδης

Πηγές

• κόφινος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κόφινος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.