κύω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Ενεργητική φωνή	Μέση-Παθητική φωνή
Ενεστώτας	κύω	κύομαι
Παρατατικός	ἔκυον	ἐκυόμην
Μέλλοντας	κύσω	κύσομαι
Αόριστος	ἔκυσα	ἐκυσάμην
Παρακείμενος
Υπερσυντέλικος
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

κύω < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *ḱewh₁- (διογκώνομαι, φουσκώνω)

Ρήμα

κύω (μεθομηρικός τύπος του κυέω)

1. κυοφορώ, εγκυμονώ

   Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον (Ἡρόδοτος, 5, 92β)

   Η Λάβδα κυοφορεί και θα γεννήσει μια μυλόπετρα

2. γονιμοποιώ

   ὄμβρος ἔκυσε γαῖαν

3. (μέσο) γεννιέμαι

   τὰ κυόμενα παιδία ἀσθενῆ γίνεται (Ἀριστοτέλης, Προβλήματα, 860a21)

Συγγενικές λέξεις

• κύαθος
• κύος
• κῦμα

Άλλες μορφές

• κυέω