κῦδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	τὸ	κῦδος
γενική	τοῦ	κύδους - κύδεος
δοτική	τῷ	κύδει - κύδεῐ̈
αιτιατική	τὸ	κῦδος
κλητική ὦ!		κῦδος
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κῦδος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)kewh₁- (αντιλαμβάνομαι, προσέχω)

Ουσιαστικό

κῦδος ουδέτερο

1. δόξα
2. καμάρι, ως χαρακτηρισμός προσώπων

   ὦ Νέστορ Νηληϊάδη, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν (⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 14 (Ξ. Διὸς ἀπάτη.), στίχ. 42 )

   Νέστορα, του Νηλέα γιε, των Αχαιών καμάρι (Ιλιάδα (Μετάφραση Πάλλη) Ξ 41

Συγγενικά

• κυδαίνω
• κυδάλιμος
• κύδιμος
• κυδρός

Πηγές

• κῦδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κῦδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.