λάμψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λάμψῐς	αἱ	λάμψεις
γενική	τῆς	λάμψεως	τῶν	λάμψεων
δοτική	τῇ	λάμψει	ταῖς	λάμψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λάμψῐν	τὰς	λάμψεις
κλητική ὦ!		λάμψῐ		λάμψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λάμψει
γεν-δοτ	τοῖν		λαμψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λάμψις < λάμπω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *lap- (λάμπω)

Ουσιαστικό

λάμψις θηλυκό

1. λάμψη, ακτινοβολία
2. (μεταφορικά) λαμπρότητα, αίγλη, δόξα