λίνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	λῐνο-
ονομαστική	τὸ	λίνον	τὰ	λίνᾰ
γενική	τοῦ	λίνου	τῶν	λίνων
δοτική	τῷ	λίνῳ	τοῖς	λίνοις
αιτιατική	τὸ	λίνον	τὰ	λίνᾰ
κλητική ὦ!		λίνον		λίνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λίνω
γεν-δοτ	τοῖν		λίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λίνον < → λείπει η ετυμολογία

Ήδη, μυκηναϊκή 𐀪𐀜 (ri-no)

Ουσιαστικό

λίνον [ῐ] ουδέτερο

1. (φυτό) το λινάρι
2. οποιοδήποτε υλικό κατασκευασμένο από λινάρι
3. (μεταφορικά) η ακολουθία, η κλωστή της μοίρας

Εκφράσεις

• λίνον λίνῳ συνάπτειν

Πηγές

• λίνον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λίνον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.