λαρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	λαρός	τὸ	λαρόν
γενική	τοῦ/τῆς	λαροῦ	τοῦ	λαροῦ
δοτική	τῷ/τῇ	λαρῷ	τῷ	λαρῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	λαρόν	τὸ	λαρόν
κλητική ὦ!		λαρέ		λαρόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	λαροί	τὰ	λαρᾰ́
γενική	τῶν	λαρῶν	τῶν	λαρῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	λαροῖς	τοῖς	λαροῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	λαρούς	τὰ	λαρᾰ́
κλητική ὦ!		λαροί		λαρᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λαρώ	τὼ	λαρώ
γεν-δοτ	τοῖν	λαροῖν	τοῖν	λαροῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λᾱρός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *leh₂u- (κέρδος, όφελος)

Επίθετο

λᾱρός, -ός, -όν (ποιητικός τύπος)

• ευχάριστος σε κάποια αίσθηση (εύγευστος, εύοσμος, γλυκός, χαριτωμένος κ.λπ.)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀπολαύω

Πηγές

• λαρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λαρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.