λαχανᾶς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λαχανᾶς
γενική	τοῦ	λαχανᾶ
δοτική	τῷ	λαχανᾷ
αιτιατική	τὸν	λαχανᾶν
κλητική ὦ!		λαχανᾶ
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'Μηνᾶς' όπως «Μηνᾶς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λαχανᾶς < αρχαία ελληνική λάχαν(ον) + -ᾶς

Ουσιαστικό

λαχανᾶς αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή, επάγγελμα) λαχανοπώλης

  ※ Ἔτι δὲ περισπῶνται ταῦτα μόνως κύρια ἢ ὑποκοριστικά, <Ἑρμᾶς Ἀργᾶς, Αἰγᾶς> ποταμὸς φερόμενος ἀπὸ τοῦ περὶ τὸ Πύθιον ὄρους, ἀφ' οὗ καὶ τὸ πεδίον Αἰγαῖον, <Καρρᾶς> ποταμὸς Συρίας, <Βορρᾶς, Γονατᾶς> ὁ Γούνιος ἐθνικόν, <Κομητᾶς, Φιλητᾶς, Μηνᾶς, Ζηνᾶς, Μητρᾶς, ὀστρακᾶς, πινακᾶς, λαχανᾶς>, ἢ ἐπὶ σκώμματος τασσόμενα <φαγᾶς καταφαγᾶς δακνᾶς> ἢ τὰ ἀπὸ συμβεβηκότος οἷον <τρεσᾶς>. ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ Ἰωνικῶς παραλόγως διὰ τοῦ <δ> κεκλιμένα, ὧν τὸ <α> μακρόν, <Βοιβᾶς, Βιττᾶς, Κυρᾶς>· εἰσὶ δὲ ὀνόματα κύρια. οὐδέποτε δὲ ὀξύνεται, χωρὶς εἰ μὴ ὦσιν ἀπὸ παθητικοῦ παρακειμένου σύνθετα διὰ μόνου τοῦ <τ> κλινόμενα οἷον <χαλκοκράς> καὶ <γαλακτοκράς> καὶ <νεοκράς>. ὅθεν τὸ <ἱμάς> καὶ <ἀνδριάς> ὡς ἐκτεταμένον ἔχοντα τὸ <ας> σημειούμεθα παραλόγως ὀξυνόμενα. οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι Ἡλιόδωρος ἐβούλετο ταῦτα περισπᾶν. (Αίλιος Ηρωδιανός, Περὶ καθολικῆς προσῳδίας, 3, 1, 51, 3–15)

Άλλες μορφές

• λαχανεύς

Πηγές

• λαχανᾶς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.