λεία

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈli.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : λεί‐α

ομόηχο: Λία

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	λεία	οι	λείες
γενική	της	λείας		—
αιτιατική	τη	λεία	τις	λείες
κλητική		λεία		λείες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

λεία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική λεία

Ουσιαστικό

λεία θηλυκό

1. αυτό που παίρνεται από κάποιον άλλο μετά από πόλεμο ή κλοπή
2. το θήραμα ενός σαρκοβόρου ζώου

Δείτε επίσης

• ληστής

Μεταφράσεις

    λεία

αγγλικά : prey (en) γαλλικά : butin (fr), proie (fr)

Ετυμολογία 2

λεία : κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

1. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του λείος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους του λείος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λείᾱ	αἱ	λεῖαι
γενική	τῆς	λείᾱς	τῶν	λειῶν
δοτική	τῇ	λείᾳ	ταῖς	λείαις
αιτιατική	τὴν	λείᾱν	τὰς	λείᾱς
κλητική ὦ!		λείᾱ		λεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		λείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

λεία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

λεία θηλυκό

• η λεία

Δείτε επίσης

• ιωνικός τύπος : ληΐη
• δωρικός τύπος : λᾴα

Ετυμολογία 2

λεία: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

λεία

1. ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του λεῖος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική δυϊκού, θηλυκού γένους του λεῖος

Πηγές

• λεία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.