λιγνύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λιγνύς	αἱ	λιγνύες
γενική	τῆς	λιγνύος	τῶν	λιγνύων
δοτική	τῇ	λιγνύῐ̈	ταῖς	λιγνύσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λιγνύν	τὰς	λιγνῦς
κλητική ὦ!		λιγνύ		λιγνύες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λιγνύε
γεν-δοτ	τοῖν		λιγνύοιν
Το υ στις καταλήξεις είναι βραχύ ῠ- σε τρισύλλαβα και μακρό ῡ- σε δισύλλαβα.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἰχθύς' όπως «ἰχθύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λιγνύς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

λιγνύς ,-ύος θηλυκό

• πυκνός καπνός με φλόγες, ζοφερή φωτιά

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, στίχ. 494 (493-494)

  Τυφῶν᾽ ἱέντα πύρπνοον διὰ στόμα | λιγνὺν μέλαιναν, αἰόλην πυρὸς κάσιν·

  έναν Τυφώνα, που απ᾽ το φλογοβόλο στόμα | βγάζει στριφνό καπνό, της φωτιάς μαύρο αδέρφι·

  Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

  ※  5ος/4ος αιώνας πκε ⌘ Αριστοφάνης, Λυσιστράτη, 319-320

  λιγνὺν δοκῶ μοι καθορᾶν καὶ καπνόν, ὦ γυναῖκες, | ὥσπερ πυρὸς καομένου· σπευστέον ἐστὶ θᾶττον.

  Ντουμάνι βλέπω και καπνό. Μου φαίνεται, κυράδες, | πως έχει ανάψει εδώ κοντά πολλή φωτιά. Βιαστείτε!

  Μετάφραση (1965): Κώστας Βάρναλης @greek‑language.gr

Παράγωγα

• λιγνυόεις
• λιγνυώδης

Πηγές

• λιγνύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λιγνύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.