λιθογλύφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	λιθογλύφος	οι	λιθογλύφοι
γενική	του	λιθογλύφου	των	λιθογλύφων
αιτιατική	τον	λιθογλύφο	τους	λιθογλύφους
κλητική		λιθογλύφε		λιθογλύφοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λιθογλύφος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή λιθογλύφος < λιθο- + -γλύφος < γλύφω

Προφορά

ΔΦΑ : /li.θοˈɣli.fos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : λι‐θο‐γλύ‐φος

Ουσιαστικό

λιθογλύφος αρσενικό

• (επάγγελμα) αυτός που ειδικεύεται στην δημιουργία λιθογλυφιών

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη λιθογλυφία

Μεταφράσεις

    λιθογλύφος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λιθογλύφος	οἱ	λιθογλύφοι
γενική	τοῦ	λιθογλύφου	τῶν	λιθογλύφων
δοτική	τῷ	λιθογλύφῳ	τοῖς	λιθογλύφοις
αιτιατική	τὸν	λιθογλύφον	τοὺς	λιθογλύφους
κλητική ὦ!		λιθογλύφε		λιθογλύφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λιθογλύφω
γεν-δοτ	τοῖν		λιθογλύφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λιθογλύφος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική λιθο- + -γλύφος < γλύφω

Ουσιαστικό

λιθογλύφος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. (επάγγελμα) ο γλύπτης
2. (επάγγελμα) ο χαράκτης

Πηγές

• λιθογλύφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λιθογλύφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.