λυκιδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	λῠκῐδευ-
ονομαστική	ὁ	λυκιδεύς	οἱ	λυκιδεῖς
γενική	τοῦ	λυκιδέως	τῶν	λυκιδέων
δοτική	τῷ	λυκιδεῖ	τοῖς	λυκιδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	λυκιδέᾱ	τοὺς	λυκιδέᾱς
κλητική ὦ!		λυκιδεῦ		λυκιδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λυκιδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		λυκιδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λυκιδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική λύκ(ος) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

λυκιδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ζώο) ο μικρός λύκος, το λυκάκι

  ※  6ος↑ αιώνας [μεσαιωνικά χφφ] ⌘ Αίσωπος, Αἰσώπου Μῦθοι, Ποιμὴν καὶ λυκιδεῖς

  Ποιμὴν εὑρὼν λυκιδεῖς, τούτους μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἔτρεφεν, οἰόμενος ὅτι τελειωθέντες οὐ μόνον τὰ ἑαυτοῦ πρόβατα τηρήσουσιν, ἀλλὰ καὶ ἕτερα ἁρπάζοντες αὐτῷ οἴσουσιν

Πηγές

• λυκιδεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λυκιδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.