λύγινος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	λύγινος	η	λύγινη	το	λύγινο
γενική	του	λύγινου	της	λύγινης	του	λύγινου
αιτιατική	τον	λύγινο	τη	λύγινη	το	λύγινο
κλητική		λύγινε		λύγινη		λύγινο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	λύγινοι	οι	λύγινες	τα	λύγινα
γενική	των	λύγινων	των	λύγινων	των	λύγινων
αιτιατική	τους	λύγινους	τις	λύγινες	τα	λύγινα
κλητική		λύγινοι		λύγινες		λύγινα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λύγινος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή λύγινος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈli.ʝi.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : λύ‐γι‐νος

Επίθετο

λύγινος, -η, -ο

• που αποτελείται, που φτιάχτηκε από ξύλο λυγαριάς

Μεταφράσεις

    λύγινος

Πηγές

• λύγινος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λύγινος	ἡ	λυγίνη	τὸ	λύγινον
γενική	τοῦ	λυγίνου	τῆς	λυγίνης	τοῦ	λυγίνου
δοτική	τῷ	λυγίνῳ	τῇ	λυγίνῃ	τῷ	λυγίνῳ
αιτιατική	τὸν	λύγινον	τὴν	λυγίνην	τὸ	λύγινον
κλητική ὦ!		λύγινε		λυγίνη		λύγινον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λύγινοι	αἱ	λύγιναι	τὰ	λύγινᾰ
γενική	τῶν	λυγίνων	τῶν	λυγίνων	τῶν	λυγίνων
δοτική	τοῖς	λυγίνοις	ταῖς	λυγίναις	τοῖς	λυγίνοις
αιτιατική	τοὺς	λυγίνους	τὰς	λυγίνᾱς	τὰ	λύγινᾰ
κλητική ὦ!		λύγινοι		λύγιναι		λύγινᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λυγίνω	τὼ	λυγίνᾱ	τὼ	λυγίνω
γεν-δοτ	τοῖν	λυγίνοιν	τοῖν	λυγίναιν	τοῖν	λυγίνοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

λύγινος, -η, -ον [ῠ] [ῐ] (ελληνιστική κοινή)

• που φτιάχτηκε από ξύλο λυγαριάς