λᾶας

Αρχαία ελληνικά (grc)

αρσενικό ή θηλυκό
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ ἡ	λᾶᾰς & λᾶς	οἱ αἱ	λᾶες
γενική	τοῦ τῆς	λᾶος	τῶν	λάων
δοτική	τῷ τῇ	λᾶϊ	τοῖς ταῖς	λάεσῐ(ν) & λάεσσῐ́ επικός
αιτιατική	τὸν τὴν	λᾶαν & λᾶν	τοὺς τὰς	λᾶας
κλητική ὦ!		λᾶᾰς & λᾶς		λᾶες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λᾶε
γεν-δοτ	τοῖν		—
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'ανώμαλα' - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λᾶας < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *leh₁u- (πέτρα)

Ουσιαστικό

λᾶας αρσενικό ή θηλυκό

1. πέτρα, λίθος
2. βράχος

Άλλες μορφές

• λᾶος (αρσενικό)

Συγγενικές λέξεις

• λάϊνος
• λατόμος
• λατύπη

Πηγές

• «λᾶας» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «λᾶας» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.