μάργαρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	μάργαρος	οι	μάργαροι
γενική	του/της του	μαργάρου μάργαρου	των	μαργάρων & μάργαρων
αιτιατική	τον/τη	μάργαρο	τους/τις τους	μαργάρους μάργαρους
κλητική		μάργαρε		μάργαροι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής ενικού και αιτιατικής πληθυντικού, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «βιομήχανος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάργαρος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μάργαρος (αρσενικό ή θηλυκό), επίσης ουδέτερο «τὸ μάργαρον» → δείτε τη λέξη μάργαρο)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈmaɾ.ɣa.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μάρ‐γα‐ρος

Ουσιαστικό

μάργαρος αρσενικό ή θηλυκό

• (λόγιο) συνώνυμο του ουδέτερου: τo μάργαρο

Συνώνυμα

• το σεντέφι

Δείτε επίσης

• φίλντισι (ελεφαντόδοντο)

Μεταφράσεις

    μάργαρος

→ δείτε το ουδέτερο ουσιαστικό: μάργαρο

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός αρσενικό ή θηλυκό
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ ἡ	μάργαρος	οἱ αἱ	μάργαροι
γενική	τοῦ τῆς	μαργάρου	τῶν	μαργάρων
δοτική	τῷ τῇ	μαργάρῳ	τοῖς ταῖς	μαργάροις
αιτιατική	τὸν τὴν	μάργαρον	τοὺς τὰς	μαργάρους
κλητική ὦ!		μάργαρε		μάργαροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαργάρω
γεν-δοτ	τοῖν		μαργάροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «Αἴγυπτος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάργαρος (αναδρομικός σχηματισμός) < μαργαρίτης επειδή το -ίτης μοιάζει με ελληνικό επίθημα, ενώ ολόκληρη η λέξη είναι ανατολικό δάνειο.

Ουσιαστικό

μάργαρος, -ου αρσενικό ή θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• μάργαρο

  άλλες μορφές: επίσης ουδέτερο: τὸ μάργαρον

Πηγές

• μάργαρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.