μέρμερος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	μέρμερος	τὸ	μέρμερον
γενική	τοῦ/τῆς	μερμέρου	τοῦ	μερμέρου
δοτική	τῷ/τῇ	μερμέρῳ	τῷ	μερμέρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	μέρμερον	τὸ	μέρμερον
κλητική ὦ!		μέρμερε		μέρμερον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	μέρμεροι	τὰ	μέρμερᾰ
γενική	τῶν	μερμέρων	τῶν	μερμέρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	μερμέροις	τοῖς	μερμέροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	μερμέρους	τὰ	μέρμερᾰ
κλητική ὦ!		μέρμεροι		μέρμερᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μερμέρω	τὼ	μερμέρω
γεν-δοτ	τοῖν	μερμέροιν	τοῖν	μερμέροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μέρμερος < μερμερίζω

Επίθετο

μέρμερος, -ος, -ον

1. πλήρης φροντίδων
2. ανησυχητικός
3. (για ανθρώπους) δύστροπος
4. ολέθριος

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 603 (602-605)

   ἕτερον δὲ πόρεν κακὸν ἀντ᾽ ἀγαθοῖο, | ὅς κε γάμον φεύγων καὶ μέρμερα ἔργα γυναικῶν | μὴ γῆμαι ἐθέλῃ, ὀλοὸν δ᾽ ἐπὶ γῆρας ἵκηται | χήτει γηροκόμοιο·

   Κι ακόμη ένα κακό τούς έδωσε στη θέση του αγαθού: | όποιος το γάμο και των γυναικών τα φθαρτικά τα έργα προσπαθώντας ν᾽ αποφύγει | να παντρευτεί τυχόν δε θέλει, αυτός να φτάνει στα ολέθρια γηρατειά | δίχως κανέναν να τον γηροκομήσει.

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

5. (στον πληθυντικό μέρμερα ενν. έργα): τα δεινά του πολέμου

Πηγές

• μέρμερος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μέρμερος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.