μήτηρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μητηρ- μητερ- μητρ-
ονομαστική	ἡ	μήτηρ	αἱ	μητέρες
γενική	τῆς	μητρός μητέρος (ποιητικός)	τῶν	μητέρων
δοτική	τῇ	μητρῐ́ μητέρῐ (επικός)	ταῖς	μητρᾰ́σῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μητέρᾰ	τὰς	μητέρᾰς
κλητική ὦ!		μῆτερ		μητέρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μητέρε
γεν-δοτ	τοῖν		μητέροιν
Το «μήτηρ», αν και οξύτονο, ακολουθεί τον τονισμό στις πλάγιες πτώσεις όπως στην κλίση του «πατήρ».
3η κλίση, συγκοπτόμενα, Κατηγορία 'πατήρ' όπως «μήτηρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μήτηρ < (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *mā́tēr < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *méh₂tēr (μητέρα)

Ουσιαστικό

μήτηρ θηλυκό

• (οικογένεια) μητέρα

  ≤ συνυπώνυμα: ἀδελφή, ἀδελφός, θυγάτηρ, πατήρ, υἱός

Άλλες μορφές

• μάτηρ (δωρικός τύπος )

Πηγές

• μήτηρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μήτηρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.