μίνθη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μίνθη	οι	μίνθες
γενική	της	μίνθης	των	μινθών
αιτιατική	τη	μίνθη	τις	μίνθες
κλητική		μίνθη		μίνθες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μίνθη < αρχαία ελληνική μίνθη < προελληνική

Ουσιαστικό

μίνθη θηλυκό

• (βοτανική, λόγιο) η μέντα

Μεταφράσεις

    μίνθη

→ δείτε τη λέξη μέντα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μίνθη	αἱ	μίνθαι
γενική	τῆς	μίνθης	τῶν	μινθῶν
δοτική	τῇ	μίνθῃ	ταῖς	μίνθαις
αιτιατική	τὴν	μίνθην	τὰς	μίνθᾱς
κλητική ὦ!		μίνθη		μίνθαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μίνθᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μίνθαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μίνθη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μίνθη, -ης θηλυκό

• άλλη μορφή του μίνθα

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De diaeta, 2.54, p.558-560, @scaife.perseus

  Μίνθη θερμαίνει καὶ οὐρέεται καὶ ἐμέτους ἵστησι, καὶ ἢν πολλάκις ἐσθίῃ τις, τὴν γονὴν τήκει ὥστε ῥέειν, καὶ ἐντείνειν κωλύει, καὶ τὸ σῶμα ἀσθενὲς ποιέει.

  ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Προβλήματα (αμφίβολο)^w Ὅσα περὶ θάμνους καὶ λαχανώδη, 20.2 @scaife.perseus

  Διὰ τί λέγεται μίνθην ἐν πολέμῳ μήτ’ ἔσθιε μήτε φύτευε; ἢ ὅτι καταψύχει τὰ σώματα; δηλοῖ δὲ ἡ τοῦ σπέρματος φθορά. τοῦτο δὲ ὑπεναντίον πρὸς ἀνδρείαν καὶ θυμὸν ταὐτὸν ὄν τῷ γένει.

Πηγές

• μίνθα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.