μαγίστωρ

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

λόγια μεσαιωνική ελληνική με αρχαία κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μαγίστωρ	οἱ	μαγίστορες
γενική	τοῦ	μαγίστορος	τῶν	μαγιστόρων
δοτική	τῷ	μαγίστορι	τοῖς	μαγίστορσι(ν)
αιτιατική	τὸν	μαγίστορα	τοὺς	μαγίστορας
κλητική ὦ!		...?...ορ		μαγίστορες
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα. Δε γνωρίζουμε πώς θα τονιζόταν η κλητική ενικού.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «-» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαγίστωρ < (άμεσο δάνειο) λατινική magister < magis + -ter < magnus < πρωτοϊταλική *magnos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *m̥ǵh₂nós, < *méǵh₂s (μέγας) < *m̥ǵh₂-

Ουσιαστικό

μαγίστωρ, -ορος αρσενικό

1. δάσκαλος
2. βυζαντινός αξιωματούχος
3. στρατιωτικός διοικητής
4. επιδέξιος τεχνίτης

Κλιτικοί τύποι

• μαΐστορος (γενική ενικού)
• μαΐστορες (πληθυντικός)

Άλλες μορφές

• μαΐστωρ (όπως τον 12ο ή 13ο αιώνα)
• μαΐστορας (δείτε και μαΐστορος, μάστορας)

Πολυλεκτικοί όροι

• μέγας μα(γ)ίστωρ (ή μαΐστορας): ηγούμενος (δυτικού) μοναχικού τάγματος

Δείτε επίσης

• μάστορας
• μετρ

Πηγές

• μαγίστωρ - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• μαγίστωρ -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].