μακαριότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μακαριότης	αἱ	μακαριότητες
γενική	τῆς	μακαριότητος	τῶν	μακαριοτήτων
δοτική	τῇ	μακαριότητῐ	ταῖς	μακαριότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μακαριότητᾰ	τὰς	μακαριότητᾰς
κλητική ὦ!		μακαριότης		μακαριότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μακαριότητε
γεν-δοτ	τοῖν		μακαριοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μακαριότης < μακάριο(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μακαριότητα

Ουσιαστικό

μακαριότης, -ητος θηλυκό

• ευδαιμονία, ευτυχία

Πηγές

• μακαριότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μακαριότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.