μανθάνω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μανθάνω < θέματα μαθ-, μαθη- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *mn̥(s)-dʰh₁- < *men- (μιμνήσκω) + *dʰeh₁- (τίθημι)

Ρήμα

• μαθαίνω

Παράγωγες λέξεις

• ἀμαθής
• μάθημα
• μάθησις
• μαθητής
• πολυμαθής
• ἀμάθητος
• μάθη
• μαθητεία
• μαθητέος
• μαθητεύω
• μαθητιάω
• μαθητικός
• μαθητός
• μαθήτρια
• μαθητ-
• επιμανθάνω

Σύνθετα

• ἀναμανθάνω
• ἀντιμανθάνω
• ἀπομανθάνω
• διαμανθάνω
• ἐκμανθάνω
• ἐπιμανθάνω
• καταμανθάνω
• μεταμανθάνω
• προμανθάνω
• προσμανθάνω
• συμμανθάνω

Σημειώσεις

• και στην καθαρεύουσα

Κλίση

    Κλίση

ενεργητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ μανθάνω μανθάνω μανθάνοιμι — σὺ μανθάνεις μανθάνῃς μανθάνοις μάνθανε οὖτος μανθάνει μανθάνῃ μανθάνοι μανθανέτω ἡμεῖς μανθάνομεν μανθάνωμεν μανθάνοιμεν — ὑμεῖς μανθάνετε μανθάνητε μανθάνοιτε μανθάνετε οὗτοι μανθάνουσῐ(ν) μανθάνωσῐ(ν) μανθάνοιεν μανθανόντων μανθανέτωσαν 2o δυϊκός μανθάνετον μανθάνητον μανθάνοιτον μανθάνετον 3o δυϊκός μανθάνετον μανθάνητον μανθανοίτην μανθανέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο μανθάνειν μανθάνων μανθάνουσα μανθάνον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐμάνθανον - - - σύ ἐμάνθανες - - - οὖτος ἐμάνθανε - - - ἡμεῖς ἐμανθάνομεν - - - ὑμεῖς ἐμανθάνετε - - - οὗτοι ἐμάνθανον - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ μαθήσομαι - μαθησοίμην - σύ μαθήσῃ / μαθήσει - μαθήσοιο - οὖτος μαθήσεται - μαθήσοιτο - ἡμεῖς μαθησόμεθα - μαθησοίμεθα - ὑμεῖς μαθήσεσθε - μαθήσοισθε - οὗτοι μαθήσονται - μαθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή μαθήσεσθαι μαθησόμενος μαθησομένη μαθησόμενον Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔμαθον μάθω μάθοιμι - σύ ἔμαθες μάθῃς μάθοις μάθε οὖτος ἔμαθε μάθῃ μάθοι μαθέτω ἡμεῖς ἐμάθομεν μάθωμεν μάθοιμεν - ὑμεῖς ἐμάθετε μάθητε μάθοιτε μάθετε οὗτοι ἔμαθον μάθωσι(ν) μάθοιεν μαθόντων / μαθέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή μαθεῖν μαθών μαθοῦσα μαθόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ μεμάθηκα μεμαθήκω / μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός ὦ μεμαθήκοιμι / μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός εἴην - σύ μεμάθηκας μεμαθήκῃς / μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός ᾖς μεμαθήκοις / μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός εἴης μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός ἴσθι οὗτος μεμάθηκε μεμαθήκῃ / μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός ᾖ μεμαθήκοι / μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός εἴη μεμαθηκώς, μεμαθηκυῖα, μεμαθηκός ἔστω ἡμεῖς μεμαθήκαμεν μεμαθήκωμεν / μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα ὦμεν μεμαθήκοιμεν / μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς μεμαθήκατε μεμαθήκητε / μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα ἦτε μεμαθήκοιτε / μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα εἴητε/εἶτε μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα ἔστε οὗτοι μεμαθήκασι(ν) μεμαθήκωσι(ν) / μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα ὦσι(ν) μεμαθήκοιεν / μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα εἴησαν/εἶεν μεμαθηκότες, μεμαθηκυῖαι, μεμαθηκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή μεμαθηκέναι μεμαθηκώς μεμαθηκυῖα μεμαθηκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐμεμαθήκειν - - - σύ ἐμεμαθήκεις - - - οὖτος ἐμεμαθήκει - - - ἡμεῖς ἐμεμαθήκεμεν - - - ὑμεῖς ἐμεμαθήκετε - - - οὗτοι ἐμεμαθήκεσαν - - -

Πηγές

• μανθάνω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• μανθάνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μανθάνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.