ματαιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ματαιότης	αἱ	ματαιότητες
γενική	τῆς	ματαιότητος	τῶν	ματαιοτήτων
δοτική	τῇ	ματαιότητῐ	ταῖς	ματαιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ματαιότητᾰ	τὰς	ματαιότητᾰς
κλητική ὦ!		ματαιότης		ματαιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ματαιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ματαιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ματαιότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μάταιο(ς) + -της

Ουσιαστικό

ματαιότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η ματαιότητα

  ※  3ος/2ος πκε αιώνας ⌘ Παλαιά Διαθήκη, Ψαλμοί του Δαβίδ, 39.5, κατά την Μετάφραση των Εβδομήκοντα @scaife.perseus

  μακάριος ἀνὴρ οὗ ἐστιν τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐνέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς.

Συγγενικά

• ἀματαιότης

Πηγές

• ματαιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.