μαῦρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	μαῦρος	τὸ	μαῦρον
γενική	τοῦ/τῆς	μαύρου	τοῦ	μαύρου
δοτική	τῷ/τῇ	μαύρῳ	τῷ	μαύρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	μαῦρον	τὸ	μαῦρον
κλητική ὦ!		μαῦρε		μαῦρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	μαῦροι	τὰ	μαῦρᾰ
γενική	τῶν	μαύρων	τῶν	μαύρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	μαύροις	τοῖς	μαύροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	μαύρους	τὰ	μαῦρᾰ
κλητική ὦ!		μαῦροι		μαῦρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μαύρω	τὼ	μαύρω
γεν-δοτ	τοῖν	μαύροιν	τοῖν	μαύροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «χυδαῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μαῦρος ή μαυρός < μαυρόω / μαυρῶ (αναδρομικός σχηματισμός) < αρχαία ελληνική ἀμαυρόω / ἀμαυρῶ < ἀμαυρός (δυσδιάκριτος, σκοτεινός)

Επίθετο

μαῦρος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) μεταγενέστερο τύπος του ἀμαυρός: μαύρος

  ※  <μαῦρον>· τὸ ἀμαυρόν. ἀσθενές. ἢ μωρόν (⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Μ)

Σημειώσεις

• σπάνιος τύπος στην αρχαία ελληνική. Απαντά στον Ησύχιο και σε κάποιους κώδικες αντί του μαυρός/ἀμαυρός. Η χρήση του καθιερώνεται στα βυζαντινά χρόνια.

Πηγές

• μαῦρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.