μετεώρισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μετεώρισῐς	αἱ	μετεωρίσεις
γενική	τῆς	μετεωρίσεως	τῶν	μετεωρίσεων
δοτική	τῇ	μετεωρίσει	ταῖς	μετεωρίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μετεώρισῐν	τὰς	μετεωρίσεις
κλητική ὦ!		μετεώρισῐ		μετεωρίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μετεωρίσει
γεν-δοτ	τοῖν		μετεωρισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετεώρισις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μετεωρί(ζω) (υψώνω) + -σις

Ουσιαστικό

μετεώρισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ύψωση

  ≈ συνώνυμα: μετεωρισμός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη μετέωρος

Πηγές

• μετεώρισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.