μονόκερως

Νέα ελληνικά (el)

Άγαλμα μονόκερου.

Ετυμολογία

μονόκερως < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μονόκερως < μονό-+ κέρας + -ως. Συγκρίνετε με το μονόκερος.

Ουσιαστικό

μονόκερως αρσενικό

1. (παρωχημένο) αρχαία γραφή του μονόκερος

   ≈ συνώνυμα: μονοκέρατος

   ※  (καθαρεύουσα) Ὁ ταῦρος τοῦ Θεοδόση ὁ μονόκερως, ὁ φιλέρημος καὶ μελαγχολικός, καταβὰς πρὸ μικροῦ διὰ νὰ κάμῃ τὸν συνήθη περίπατόν του κάτω εἰς τὸ βαθὺ ρεῦμα, τὸ κατερχόμενον δι᾽ ἑλιγμῶν καὶ βράχων καὶ καταρρακτῶν εἰς τὸν Μικρὸν Γιαλόν, ἐξέβαλεν ἕνα θρηνώδη μυκηθμόν, εἶτα ἔμεινεν ἐξηπλωμένος, ἀπαθής, ἀκίνητος, δεχόμενος ἐπὶ τῶν νώτων ὅλον τὸν κρύον λουτῆρα τῆς καταιγίδος. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Η Γλυκοφιλούσα)

2. (μυθολογία) μυθολογικό άλογο με κέρατο στο μέτωπο
3. αστερισμός που βρίσκεται νότια των Διδύμων και βόρεια του Μεγάλου Κυνός

Άλλες μορφές

• μονόκερος

Δείτε επίσης

• μονόκερως στη Βικιπαίδεια 

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις μόνος και κέρατο

Μεταφράσεις

    μονόκερως

αγγλικά : unicorn (en) γαλλικά : licorne (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	μονοκερω-
ονομαστική	ὁ/ἡ	μονόκερως	τὸ	μονόκερων
γενική	τοῦ/τῆς	μονόκερω	τοῦ	μονόκερω
δοτική	τῷ/τῇ	μονόκερῳ	τῷ	μονόκερῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	μονόκερων	τὸ	μονόκερων
κλητική ὦ!		μονόκερως		μονόκερων
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	μονόκερῳ	τὰ	μονόκερα
γενική	τῶν	μονόκερων	τῶν	μονόκερων
δοτική	τοῖς/ταῖς	μονόκερῳς	τοῖς	μονόκερῳς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	μονόκερως	τὰ	μονόκερα
κλητική ὦ!		μονόκερῳ		μονόκερα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μονόκερω	τὼ	μονόκερω
γεν-δοτ	τοῖν	μονόκερῳν	τοῖν	μονόκερῳν
2η κλίση, Κατηγορία 'ἵλεως' όπως «ἵλεως» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μονόκερως < μονό- + κέρ(ας) + -ως

• και ουσιαστικοποιημένο

Επίθετο

μονόκερως, -ως, -ων

• (ελληνική μυθολογία) μονόκερως

Άλλες γραφές

• ελληνιστική κοινή μονόκερος

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : μουνόκερος

Ουσιαστικό

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μονοκερωτ-
ονομαστική	ὁ	μονόκερως	οἱ	μονοκέρωτες
γενική	τοῦ	μονοκέρωτος	τῶν	μονοκερώτων
δοτική	τῷ	μονοκέρωτῐ	τοῖς	μονοκέρωσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	μονοκέρωτᾰ	τοὺς	μονοκέρωτᾰς
κλητική ὦ!		μονόκερως		μονοκέρωτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μονοκέρωτε
γεν-δοτ	τοῖν		μονοκερώτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρως' όπως «ἔρως» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μονόκερως αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) άγριος ταύρος

Πηγές

• μονόκερως - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μονόκερως - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.