μορέα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μορέᾱ	αἱ	μορέαι
γενική	τῆς	μορέᾱς	τῶν	μορεῶν
δοτική	τῇ	μορέᾳ	ταῖς	μορέαις
αιτιατική	τὴν	μορέᾱν	τὰς	μορέᾱς
κλητική ὦ!		μορέᾱ		μορέαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μορέᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μορέαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'φαρέτρα' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μορέα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μορέα θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (δέντρο) η μουριά (και στην καθαρεύουσα)

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : μορέη

Πηγές

• μορέα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.