μοχθηρός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	μοχθηρός	μοχθηρή	μοχθηρό
γενική	μοχθηρού	μοχθηρής	μοχθηρού
αιτιατική	μοχθηρό	μοχθηρή	μοχθηρό
κλητική	μοχθηρέ	μοχθηρή	μοχθηρό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	μοχθηροί	μοχθηρές	μοχθηρά
γενική	μοχθηρών	μοχθηρών	μοχθηρών
αιτιατική	μοχθηρούς	μοχθηρές	μοχθηρά
κλητική	μοχθηροί	μοχθηρές	μοχθηρά

Ετυμολογία

μοχθηρός < αρχαία ελληνική μοχθηρός

Επίθετο

μοχθηρός, -ή, -ό

• κακός, πονηρός, ύπουλος

Μεταφράσεις

    μοχθηρός

αγγλικά : malevolent (en) γαλλικά : méchant (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	μοχθηρός	μοχθηρά	μοχθηρόν	μοχθηροί	μοχθηραί	μοχθηρά
Γενική	μοχθηροῦ	μοχθηρᾶς	μοχθηροῦ	μοχθηρῶν	μοχθηρῶν	μοχθηρῶν
Δοτική	μοχθηρῷ	μοχθηρᾷ	μοχθηρῷ	μοχθηροῖς	μοχθηραῖς	μοχθηροῖς
Αιτιατική	μοχθηρόν	μοχθηράν	μοχθηρόν	μοχθηρούς	μοχθηράς	μοχθηρά
Κλητική	μοχθηρέ	μοχθηρά	μοχθηρόν	μοχθηροί	μοχθηραί	μοχθηρά
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			μοχθηρώ		μοχθηρά
Γενική-Δοτική			μοχθηροῖν		μοχθηραῖν

Ετυμολογία

μοχθηρός < μοχθέω < μόχθος (κόπος, ταλαιπωρία)

Επίθετο

μοχθηρός, -ά, -όν

1. κακοπαθημένος, άθλιος, ελεεινός
2. που μοχθεί (επίπονος, κοπιώδης, κουραστικός)
3. άσχημος
4. κακός, πανούργος

Άλλες μορφές

• μόχθηρος