μπινιάρης

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	μπινιάρης	μπινιάρα	μπινιάρικο
γενική	μπινιάρη	μπινιάρας	μπινιάρικου
αιτιατική	μπινιάρη	μπινιάρα	μπινιάρικο
κλητική	μπινιάρη	μπινιάρα	μπινιάρικο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	μπινιάρηδες	μπινιάρες	μπινιάρικα
γενική	μπινιάρηδων		μπινιάρικων
αιτιατική	μπινιάρηδες	μπινιάρες	μπινιάρικα
κλητική	μπινιάρηδες	μπινιάρες	μπινιάρικα

Ετυμολογία

μπινιάρης < (άμεσο δάνειο) αλβανική < λατινική binarius < binnus < bis + -inus < duis < duo < πρωτοϊταλικά *duō < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *dwóh₁

Επίθετο

μπινιάρης, -α, -ικο

• (παρωχημένο) (ιδιωματικό) δίδυμος

Συνώνυμα

• γέμελος

Μεταφράσεις

    μπινιάρης

→ δείτε τη λέξη δίδυμος