μπράτιμος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μπράτιμος	οι	μπράτιμοι
γενική	του	μπράτιμου	των	μπράτιμων
αιτιατική	τον	μπράτιμο	τους	μπράτιμους
κλητική		μπράτιμε		μπράτιμοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπράτιμος < (άμεσο δάνειο) βουλγαρική побратим (pobratím: όμαιμος) < брат (brat: αδερφός) < πρωτοσλαβική *bratrъ / *bratъ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *bʰréh₂tēr (αδερφός) ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Ουσιαστικό

μπράτιμος αρσενικό

1. ο στενός, εγκάρδιος φίλος
2. ο αδελφοποιτός

   ※  Αδελφοποιΐα επιχωριάζει με την λέξιν αδελφωσιά : οι αδελφοποιηθέντες λέγονταν μπράτιμοι ή βλάμηδες και οι συγγενείς σταυροπατέρας, σταυρομάνα, σταυραδέλφια. (Άννα I. Παπαμιχαήλ Κουτρούμπα, Ο σταυρός στους διαφόρους κλάδους του ελληνικού εθιμικού δικαίου, Επετηρίς του Λαογραφικού Αρχείου / Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, 1990 [1])

3. οι μπράτιμοι: οι στενοί φίλοι του γαμπρού που παρίστανται στην εκκλησία

Μεταφράσεις

    μπράτιμος