ναΐδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ναΐδιον	τὰ	ναΐδιᾰ
γενική	τοῦ	ναϊδίου	τῶν	ναϊδίων
δοτική	τῷ	ναϊδίῳ	τοῖς	ναϊδίοις
αιτιατική	τὸ	ναΐδιον	τὰ	ναΐδιᾰ
κλητική ὦ!		ναΐδιον		ναΐδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ναϊδίω
γεν-δοτ	τοῖν		ναϊδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ναΐδιον < αρχαία ελληνική ναός + -ίδιον

Ουσιαστικό

ναΐδιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) ναΐδιο

Πηγές

• ναΐδιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ναΐδιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.