Μετάβαση στο περιεχόμενο

ναύτης

Από Βικιλεξικό
 πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο ναύτης οι ναύτες
      γενική του ναύτη
& ναύτου
των ναυτών
    αιτιατική τον ναύτη τους ναύτες
     κλητική ναύτη ναύτες
Ο δεύτερος τύπος γενικής ενικού, λόγιος.
Σε όρους όπως Οίκος Ναύτου.
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
ναύτες του πολεμικού ναυτικού της Ιαπωνίας

Ετυμολογία

[επεξεργασία]
ναύτης < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ναύτης

Προφορά

[επεξεργασία]
ΔΦΑ : /ˈna.ftis/
τυπογραφικός συλλαβισμός: ναύτης

Ουσιαστικό

[επεξεργασία]

ναύτης αρσενικό

  1. (ναυτικός όρος, επάγγελμα) μέλος του κατώτερου πληρώματος ενός πλοίου
  2. (στρατιωτικός βαθμός) οπλίτης του πολεμικού ναυτικού με τον κατώτατο βαθμό

Πολυλεκτικοί όροι

[επεξεργασία]

Σύνθετα

[επεξεργασία]

και

Συγγενικά

[επεξεργασία]

 και δείτε τη λέξη ναυς

Μεταφράσεις

[επεξεργασία]



 πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ναύτης οἱ ναῦται
      γενική τοῦ ναύτου τῶν ναυτῶν
      δοτική τῷ ναύτ τοῖς ναύταις
    αιτιατική τὸν ναύτην τοὺς ναύτᾱς
     κλητική ! ναῦτ ναῦται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ναύτ
γεν-δοτ τοῖν  ναύταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

[επεξεργασία]
ναύτης < ναῦ(ς) + -της

Ουσιαστικό

[επεξεργασία]

ναύτης αρσενικό

  1. (επάγγελμα) o ναύτης, o ναυτικός
      8ος πκε αιώνας   Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 14 (ξ. Ὀδυσσέως πρὸς Εὔμαιον ὁμιλία.), στίχ. 188 (187-189)
    πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; | ὁπποίης τ᾽ ἐπὶ νηὸς ἀφίκεο· πῶς δέ σε ναῦται | ἤγαγον εἰς Ἰθάκην;
    ποια η πατρίδα σου και ποιοι οι γονείς σου; | με τι λογής καράβι άραξες στο νησί; πώς κι έτσι στην Ιθάκη | σ᾽ έφεραν οι ναυτικοί;
    Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greeklanguage.gr
      7ος πκε αιώνας Ἡσίοδος, Θεογονία, 876 (875-876)
    ἄλλοτε δ᾽ ἄλλαι ἄεισι διασκιδνᾶσί τε νῆας | ναύτας τε φθείρουσι·
    Κάθε φορά πνέουν κι αλλιώς και τα καράβια διασκορπίζουνε, | τους ναύτες αφανίζουν.
    Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greeklanguage.gr
  2. συνταξιδιώτης σε ναυτικό ταξίδι
      5ος πκε αιώνας Σοφοκλῆς, Φιλοκτήτης, στίχ. 901 (900-901)
    οὐ δή σε δυσχέρεια τοῦ νοσήματος | ἔπεισεν ὥστε μή μ᾽ ἄγειν ναύτην ἔτι;
    Δεν πιστεύω να σ᾽ έκαμε το βάρος της αρρώστιας, | που να μη θέλεις πια να με πάρεις μαζί σας στο καράβι.
    Μετάφραση (1937): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greeklanguage.gr

Επίθετο

[επεξεργασία]

ναύτης

Συγγενικά

[επεξεργασία]

θέμα ναυτ- και δείτε ναῦς

Δείτε επίσης

[επεξεργασία]

με στερητικό ἀν-, διαφορετικού ετύμου