νειός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	νειός	αἱ	νειοί
γενική	τῆς	νειοῦ	τῶν	νειῶν
δοτική	τῇ	νειῷ	ταῖς	νειοῖς
αιτιατική	τὴν	νειόν	τὰς	νειούς
κλητική ὦ!		νειέ		νειοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νειώ
γεν-δοτ	τοῖν		νειοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ὁδός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νειός < (εννοείται το ουσιαστικό γῆ < (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα) *neivo-. Συγγενή: σανσκριτική ni- και λατινική nidus (φωλιά).

Ουσιαστικό

νειός θηλυκό

1. (γεωγραφία) πεδιάδα σε χαμηλό μέρος
2. χέρσο χωράφι, (νέα) γη

   ※  νειὸν δὲ σπείρειν (...) ἄρουραν. Ησίοδος, Έργα και ημέραι, 463

   και σπέρνε το χέρσο χωράφι

3. (σε επιθετική λειτουργία) χωράφι που οργώθηκε εκ νέου, μετά από περίοδο αγρανάπαυσης

   ※  ἕνα ἐνιαυτὸν […] ἀνάγκη διαλείπειν καὶ ποιεῖν ὥσπερ νειόν. Αριστοτέλης, Περὶ Τὰ Ζῷα Ἱστορίαι, 577a2

   ※  νειὸς ἀμείνων ἡ χειμέριος τῆς ἐαρινῆς. Θεόφραστος, Περὶ φυτῶν ἱστορία, 8.6.3

   άλλες μορφές: νέα, νειά

Άλλες μορφές

• νεός

Πηγές

• νειός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.