νηλεής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	νηλεής	τὸ	νηλεές
γενική	τοῦ/τῆς	νηλεοῦς	τοῦ	νηλεοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	νηλεεῖ	τῷ	νηλεεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	νηλεῆ	τὸ	νηλεές
κλητική ὦ!		νηλεές		νηλεές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	νηλεεῖς	τὰ	νηλεῆ
γενική	τῶν	νηλεῶν	τῶν	νηλεῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	νηλεέσῐ(ν)	τοῖς	νηλεέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	νηλεεῖς	τὰ	νηλεῆ
κλητική ὦ!		νηλεεῖς		νηλεῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νηλεεῖ	τὼ	νηλεεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	νηλεοῖν	τοῖν	νηλεοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

νηλεής < νη- στερητικό + ἔλεος

Επίθετο

νηλεής, -ής, -ές

• σκληρός, ανελέητος, απηνής

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Αλκμάν, Απόσπασμα 102

  λεπτὰ δ᾽ ἄταρπος, νηλεὴς δ᾽ ἀνάγκα,

  Στενό το μονοπάτι, κι ανελέητη η Ανάγκη.

  Μετάφραση: Ι.Ν. Καζάζης. @greek-language.gr

  ※  νηλειής Ἀίδης ἤρπασε Καλλίμαχον (Λουκιανού επιγράμματα «Παίδα πενταέτηρον»)

Άλλες μορφές

• νηλειής
• νηλής

Εκφράσεις

• νηλεὲς ἦμαρ

Συγγενικά

• ἀνηλεής
• ἀνηλέητος
• νηλεῶς
• ἐλεήμων

Πηγές

• νηλεής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νηλεής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.