νηφαλιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	νηφαλιότης	αἱ	νηφαλιότητες
γενική	τῆς	νηφαλιότητος	τῶν	νηφαλιοτήτων
δοτική	τῇ	νηφαλιότητῐ	ταῖς	νηφαλιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	νηφαλιότητᾰ	τὰς	νηφαλιότητᾰς
κλητική ὦ!		νηφαλιότης		νηφαλιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νηφαλιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		νηφαλιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νηφαλιότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική νηφάλιο(ς) + -της

Ουσιαστικό

νηφαλιότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) νηφαλιότητα

Πηγές

• νηφαλιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.