νᾶπυ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νᾰπῠ-
ονομαστική	τὸ	νᾶπῠ	τὰ	νάπῠᾰ
γενική	τοῦ	νάπῠος	τῶν	ναπῠ́ων
δοτική	τῷ	νάπῠῐ̈	τοῖς	νάπῠσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	νᾶπῠ	τὰ	νάπῠᾰ
κλητική ὦ!		νᾶπῠ		νάπῠᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νάπῠε
γεν-δοτ	τοῖν		ναπῠ́οιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κόνδυ' όπως «κόνδυ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νᾶπυ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

νᾶπυ, -υος ουδέτερο

• (φυτό), πρώιμος ιωνικός και αττικός τύπος του σίναπι (ελληνιστική κοινή), το σινάπι

  → δείτε και τη λέξη κάρδαμον

Συγγενικά

• σινάπιον (ελληνιστική κοινή, υποκοριστικό)

Δείτε επίσης

• σινάπι (νέα ελληνικά)

Πηγές

• νᾶπυ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νᾶπυ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.