οἰκωφελής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ οἰκωφελής	τὸ οἰκωφελές	οἱ, αἱ οἰκωφελεῖς	τὰ οἰκωφελῆ
Γενική	τοῦ, τῆς οἰκωφελοῦς	τοῦ οἰκωφελοῦς	τῶν οἰκωφελῶν	τῶν οἰκωφελῶν
Δοτική	τῷ, τῇ οἰκωφελεῖ	τῷ οἰκωφελεῖ	τοῖς, ταῖς οἰκωφελέσι(ν)	τοῖς οἰκωφελέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν οἰκωφελῆ	τὸ οἰκωφελές	τοὺς, τὰς οἰκωφελεῖς	τὰ οἰκωφελῆ
Κλητική	οἰκωφελές	οἰκωφελές	οἰκωφελεῖς	οἰκωφελῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			οἰκωφελεῖ
Γενική-Δοτική			οἰκωφελοῖν

Ετυμολογία

οἰκωφελής < οἶκος + ὀφέλλω

Επίθετο

οἰκωφελής,ής,ές

• εκείνος που αυξάνει τον οίκο, που τον προάγει

Συγγενικά

• οἰκωφελία