οἰνοχόος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	οἰνοχόος	οἱ	οἰνοχόοι
γενική	τοῦ	οἰνοχόου	τῶν	οἰνοχόων
δοτική	τῷ	οἰνοχόῳ	τοῖς	οἰνοχόοις
αιτιατική	τὸν	οἰνοχόον	τοὺς	οἰνοχόους
κλητική ὦ!		οἰνοχόε		οἰνοχόοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἰνοχόω
γεν-δοτ	τοῖν		οἰνοχόοιν
Πάντα ασυναίρετο.
2η κλίση, ομάδα 'πλόος πλοῦς', Κατηγορία 'πλόος' όπως «πλόος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰνοχόος < οἰνοχόϜος (γι' αυτό, πάντα απαντά ασυναίρετο) < οἰνο- + -χόος (χέω)

Ουσιαστικό

οἰνοχόος αρσενικό

• αυτός που σερβίρει το κρασί, τον οίνο

Πηγές

• οἰνοχόος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἰνοχόος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.