οὗ
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
 Δείτε επίσης : οὖ, οὐ, οὑ, ου
|
Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]
Επίρρημα[επεξεργασία]
οὗ
- (αναφορικό τοπικό) όπου
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - οὗ < αιτιατική ἕ < πρωτοελληνική *hwe = ϝ̔ε < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *swé (εαυτού)
Αντωνυμία[επεξεργασία]
οὗ
Κλιτικός τύπος αντωνυμίας[επεξεργασία]
οὗ
- γενική ενικού του αρσενικού (ὅς) και ουδετέρου (ὅ) της αρχαιοελληνικής αναφορικής αντωνυμίας ὅς
- γενική ενικού του γ' προσώπου της αρχαιοελληνικής προσωπικής αντωνυμίας
Κλίση[επεξεργασία]
| Προσωπική Αντωνυμία | |||
|---|---|---|---|
| ενικός | |||
| πτώση | α' πρόσωπο | β' πρόσωπο | γ' πρόσωπο |
| ονομαστική | ἐγώ | σύ | - |
| γενική | ἐμοῦ, μου | σοῦ, σου | (οὗ) |
| δοτική | ἐμοί, μοι | σοί, σοι | οἷ, οἱ |
| αιτιατική | ἐμέ, με | σέ, σει | (ἕ) |
| κλητική | (οὗτος) | (αὕτη) | - |
| πτώση | πληθυντικός | ||
| ονομαστική | ἡμεῖς | ὑμεῖς | (σφεῖς) |
| γενική | ἡμῶν | ὑμῶν | (σφῶν) |
| δοτική | ἡμῖν | ὑμῖν | (σφίσι(ν)) |
| αιτιατική | ἡμᾶς | ὑμᾶς | (σφᾶς) |
| κλητική | - | - | - |
