πήληξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πηληκ-
ονομαστική	ἡ	πήληξ	αἱ	πήληκες
γενική	τῆς	πήληκος	τῶν	πηλήκων
δοτική	τῇ	πήληκῐ	ταῖς	πήληξῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πήληκᾰ	τὰς	πήληκᾰς
κλητική ὦ!		πήληξ		πήληκες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πήληκε
γεν-δοτ	τοῖν		πηλήκοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φύλαξ' όπως «φύλαξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πήληξ, επικός (τεχνικός όρος) με κατάληξη -ηξ < πιθανό δάνειο. Οι αρχαίοι ετυμολογούσαν από πάλλω, χωρίς ετυμολογική βάση.

Ουσιαστικό

πήληξ θηλυκό

1. (οπλισμός) κράνος

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 15 (Ο. Παλίωξις παρὰ τῶν νεῶν.), στίχ. 608 (608-610)

   ἀμφὶ δὲ πήληξ | σμερδαλέον κροτάφοισι τινάσσετο μαρναμένοιο | Ἕκτορος·

   και, όπως πολεμούσε, | τρομακτικό στους μήλιγγες το κράνος εσειόνταν·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. περικεφαλαία

Συγγενικά

• νέα ελληνική: πηλήκιο

Πηγές

• πήληξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πήληξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.