πίστις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		ενικός		πληθυντικός		πληθυντικός
	πιστῐ- πιστε-
			ιωνικοί τύποι				ιωνικοί τύποι
ονομαστική	ἡ	πίστῐς			αἱ	πίστεις		πίστῑς
γενική	τῆς	πίστεως		πίστιος	τῶν	πίστεων
δοτική	τῇ	πίστει		πίστῑ	ταῖς	πίστεσῐ(ν)		πίστισι
αιτιατική	τὴν	πίστῐν			τὰς	πίστεις		πίστῑς
κλητική ὦ!		πίστῐ				πίστεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ				πίστει
γεν-δοτ	τοῖν				πιστέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πίστις < *πιθ-τις < μεταπτωτική βαθμίδα πιθ- που συναντάμε στο πείθω

Ουσιαστικό

πίστις, -εως θηλυκό

1. εμπιστοσύνη

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 372 Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

   πίστεις δ᾽ ἄρα ὁμῶς καὶ ἀπιστίαι ὤλεσαν ἄνδρας

   Γιατί η ευπιστία και η δυσπιστία εξίσου καταστρέφουν τους ανθρώπους

2. πίστη

   ※  Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων. (Ἀποστόλου Παύλου, Πρὸς Ἑβραίους, 11.1)

Συγγενικά

• πιστός

→ και δείτε τη λέξη πείθω

Πηγές

• πίστις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πίστις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.